Beste mensen van de klimaattop..

Vandaag was de start van jullie klimaattop in Parijs. En dat hebben we hier in Nederland geweten ook. Moeder natuur nam deze start namelijk wel heel erg letterlijk. De hele dag viel de regen met bakken uit de lucht.. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat: regen, regen en nog eens regen. En nog een vleugje wind. Gewoon omdat we daar schijnbaar nog geen genoeg van kunnen krijgen.
Maar die klimaattop hè.. Schijnt toch dat jullie wereldleiders die zich belangrijk voelen over het klimaat in gesprek te gaan? In twaalf dagen moeten jullie toch een nieuw akkoord bereiken dat een einde maakt aan de uitstoot van schadelijke broeikasgassen en dat klimaatverandering moet voorkomen? Twaalf dagen! Ik zeg het je.. Krijgen wij dan ook twaalf dagen zulk kwakkelweer?
Wereldleiders in Parijs, ik hoop dat jullie er heel snel uit zijn met al dat vergader. Kunnen jullie er niet gewoon wat haast achter zetten? Morgen start namelijk de meteorologische winter en ik snak nu toch wel naar een beetje kou. Dus zorg er alsjeblieft voor dat het niet berg afwaarts gaat met moeder aarde en geef mij alsjeblieft de winter terug. Mijn dank is groot!

Marloes

Svensk, svenskt, svenska..

Hej hej allihoppa,

Idag är det måndag och måndag är Svensk lektion dag. För mig. Därför skriver jag på Svenska. Jag gillar det. Men ni förstår inte Svenska, så jag skriver igen på Holländska..
Maandagen zijn leuk. Op maandag begint niet alleen een nieuwe week, maar ook mijn wekelijkse bezoekje aan Katti. Katti is Zweeds. Ze komt oorspronkelijk uit Gällivare, Norrbottens län, Lapland, Zweden. Ook Sofia Jannok komt hier vandaan, een bekende Zweedse (Sami)zangeres die o.a. veel liedjes in het Noord-Samisch zingt en joik, de traditionele muziek van de Sami en een van de oudste muziekvormen in Europa. Maar dat even terzijde. We wijken weer helemaal af.
Katti woont nu al jaren hier in de buurt en Katti leerde mij de grondbeginselen van de Zweedse taal, voor zover ik deze nog niet wist. Ze leert mij het schrijven, zinnen opbouwen, grammatica, tellen, lezen en natuurlijk praten. Veel van onze gesprekjes gaan in het Zweeds en het voelt vertrouwd om bij haar te komen. Het is echt zo’n moederfiguur en het klikte vanaf de 1e minuut tussen ons.
Ze leert me veel. Niet alleen de taal, maar ook over de Zweedse gebruiken en tradities. Dankzij haar burger ik steeds meer in, in het leven dat voor haar altijd al vertrouwd heeft gevoeld. Ze is kampioen verhalen vertellen. Vooral over haar familie en hoe het er vroeger thuis in Zweden aan toe ging.
Ze heeft een kast vol boeken en vaak komen er ook wel een of twee op tafel omdat ze mij weer dingen wil laten zien. Deze boeken zijn uiteraard in het Zweeds want ik moet er natuurlijk wel wat van opsteken.
Elke maandag begint met de zin: hur mår du? die steevast beantwoord wordt met allt är bra! Daarna komt er een grote kop koffie op tafel en voor mij als niet koffie drinker een glas vlierbloesemsap. Want als je toch met Zweeds bezig bent moet je het ook meteen goed doen. Daarom wil ze mij volgend jaar ook leren hoe je zelf vlierbloesemsap kan maken. Super leuk!
Het voelt goed om bij haar te zijn. Haar hele huis ademt Zweden en staat vol met Zweedse spulletjes. Zo ook vandaag.. Op de tafel stond een antiek metalen bakje met vier witte kaarsen. Trots vertelde ze mij dat dat bakje nog van haar opa en oma is geweest. Een van de vier kaarsen brandde. Het is de eerste week van de advent..
Nog even en dan komt er een echte Zweedse kerstboom in het huis te staan. Met houten hangertjes en Zweedse vlaggetjes. Zo heb ik toch nog een beetje het gevoel van een echte Zweedse kerst.. Dankzij Katti.

Trots!

Ik ben trots op mezelf. Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik! Normaal ben ik best bescheiden, maar nu even niet. En als het buiten niet zo hard waaide had ik het het op dit moment het liefst van de daken geschreeuwd. Maar ja, op dit tijdstip (00.12u) zullen er vast ook al wel mensen liggen te slapen en dan verklaren ze mij ook weer voor gek. Of ik kom Zwarte Piet tegen.. Dus laten we dat toch maar niet gaan doen. Maar goed, waarom?
Het begon allemaal vrijdag.. Bij mijn zus in de buurt zit een kralenwinkeltje. Sparklin Moon. En dan bedoel ik ook een echte kralenwinkel. Ze hebben er werkelijk alles, maar dan ook echt alles op het gebied van sieraden maken.
Als je op zoek bent naar iets speciaals, dan weet ik zeker dat je het daar kan vinden. Maar ik, ik was eigenlijk helemaal niet op zoek naar iets speciaals. Sterker nog, ik was helemaal niet op zoek! En toch liep ik er naar binnen.. Mijn aandacht werd getrokken en ik weet eigenlijk niet waarom. Misschien komt het wel door al die armbandjes die mijn zus elke keer maakt of door al die sieraden die voor torenhoge prijzen in de winkels aangeboden worden.. Ik had het idee, dit kan ik ook. Ik liep naar binnen en zag er een mooi voorbeeld liggen.. Ik dacht wauw, dat wil ik ook! Dit is gaaf! Zou mij dat ook lukken?
Ik zag hele mooie leer bandjes en bedeltjes in brons kleur. Van die veertjes en zelfs een met mijn sterrenbeeld. Op de achterkant staat “courageous”.. Moedig, dapper.. Ja, dat past bij mij. In gedachten zag ik het al helemaal voor me.. Hoe hij eruit kwam te zien, hoe hij om mijn pols past.. Bij welke kleding en momenten ik hem kan dragen..

Omdat ik niet kom kiezen tussen “wish, dream, believe of “love life & enjoy every moment” besloot ik van die laatste maar een apart bandje te maken.. Gewoon voor erbij en als simpele test voor ik aan het echte werk zou beginnen..
Want bandjes maken van leer aan een metalen hulsje met een sluitinkje.. Nog nooit van mijn leven gedaan. Nee, ik was van de simpele armbandjes. Kraaltjes rijgen aan visdraad, dat soort werk. Maar dit was andere koek. Dit was precisie werk, dit moest helemaal perfect worden. Want dit, dit wordt mijn kerstcadeautje voor 2015..
En daarom ben ik er zo trots op! Want mijn nieuwe armband is tot in de puntjes perfect. Mijn allereerste armband is een feit en ik ben er trots op dat ie zo mooi is geworden. Nu alleen nog een mooi doosje vinden en dan inpakken voor kerst onder de boom.. Daarna zal ik hem met veel plezier dragen met de gedachte dat ik die toch maar even helemaal zelf gemaakt heb!

Van het kerkhof naar zuurstokroze poedels..

Het leven kan niet altijd even leuk zijn. Soms doe je ook wel eens minder leuke dingen of dingen die je liever niet had willen doen.. Vandaag ben ik op het kerkhof geweest. Naar het graf van mijn opa en oma. Mama wilde er graag even heen.
Afgelopen donderdag was mijn oma jarig. Ze zou 92 jaar zijn geworden. Normaal gesproken ligt er bij zulke gebeurtenissen altijd een bloemstukje op het graf. Dat was ook deze keer weer het geval. Een mooi rood bloemstuk..
Het voelde fijn om er weer even geweest te zijn. Maar aan de andere kant mis ik ze nog wel.. Vooral opa..
Opa was mijn maatje. Nog steeds.. We waren zoiets als twee handen op een buik en waar opa was daar was ik. Bij opa voelde het vertrouwd, kon ik nooit iets verkeerd doen.. Ik kon alles tegen hem zeggen en heb veel van hem geleerd.
Ik weet nog dat opa trots was dat ik in 2010 met de trein door Zweden en Noorwegen ging reizen, maar dat hij het ook jammer vond dat hij mij dan moest missen bij onze wekelijkse bezoekjes.. Ik stuurde hem een laatste kaartje vanuit Lapland, het kaartje dat nu in mijn doos met bijzondere spullen ligt.. Dat ik later nog veel vaker in Zweden ben geweest heb ik hem nooit meer kunnen vertellen.. Of misschien toch wel, dat ie er toch een beetje bij is vanaf de plek waar hij nu zit.. Ik had het graag met hem gedeeld.
Ook nu de kerst steeds dichterbij komt.. Opa, jij had mij geleerd hoe ik een kerststukje moest maken.. Mijn eerste kerststukje maakte wij samen bij jou in het schuurtje.. Sinds ik niet meer thuis woon staat er nu elk jaar een kerststukje in mijn huisje.. Wat was jij trots geweest als je had kunnen zien wat ik nu allemaal kan.. Ik mis je..

Na ons bezoekje aan het kerkhof zijn we door gereden naar Intratuin. Ik heb mijn principes op zij gezet! Shoppen op een koopzondag en dan nog wel bij een tuincentrum.. Mijn kerst bestaat normaal niet uit shoppen bij Intratuin of weet ik welk ander warenhuis voor de laatste kersttrends. Mijn kerst bestaat niet uit het opvolgen van de nieuwste rage.. Maar ja, stiekem wilde ik toch nog wel wat ideetjes op doen..
Dus loop even een rondje met mij mee door de Intratuin: te duur, veel te duur, kitscherig, makkelijk zelf te maken, te simpel voor te veel geld.. Heerlijk zo’n dagje ideeën op doen!
Voor de natuur deco was ik nog wel te porren.. Maar ja, €9,00 voor een schijf van berkenhout die je zo in het bos kan oprapen? No way. Ook de afdeling rood sprak mij enigszins nog wel aan want rood, dat is nou eenmaal gewoon mijn kerstkleur..
Maar waar ik daarna in terecht kwam… Halleluja! Aan de ene kant vroeg ik me af of ik niet een of ander poedel tegen zou komen met al die mierenzoete zuurstokroze kleurtjes en aan de andere kant had ik sterk de neiging om te vragen of ze misschien nog iets over hadden gehouden van het carnavalsseizoen. Ik bedoel, zeg nou zelf.. Een knaloranje boa ga je toch niet in de kerstboom hangen?? Of proberen ze die nu aan de consument te slijten nou Nederland definitief is uitgeschakeld voor het EK volgend jaar zomer? Ik weet het niet, maar zoals Gordon gezegd zou hebben: gillend naar huis! Of zou hij dit stiekem wel leuk vinden?
Een ding weet ik zeker: voor mij geen zuurstokroze poedels of knaloranje boa! Laat mij met kerst maar lekker genieten van mijn boom vol houten en zelfgemaakte rode hangertjes, die zijn veel meer waard dan zo’n simpel stukje plastic voor €7,00 bij de Intratuin!

Dekentjesdag..

Vandaag is het dekentjesdag. Bruce the moose is moe en hij niet alleen.. Na een week hard werken is dan eindelijk het weekend aangebroken. Het is tijd voor rust.
Buiten is het weer begonnen met regenen en het waait weer eens goed.
“Hoor de wind waait door de bomen” zou nu een heel toepasselijk liedje zijn. Blijkbaar is het buiten niet koud genoeg voor winterse temperaturen, ik hoor de regen tikken tegen het raam..
Binnen is het wel koud. Ik kom thuis en zet meteen de verwarming aan. Een aangename warmte vult de ruimte. Ik heb het koud. Ik besluit meteen te gaan douchen en bedenk ondertussen wat ik eens ga eten. Gisteren zijn er boodschappen gehaald. De keuze is reuze.. Al moet ik eerlijk toegeven dat dat laatste nou ook wel weer een beetje overdreven is. Maar een gezonde maaltijd met groente zit er nog wel in. Dat dan weer wel.
Als ik opgeruimd heb is het tijd voor bankzaken. Bruce the moose zit al te wachten. Het is zaterdagavond en dus gaat het snackpakket mee naar de bank. Een zak zoutjes en een groot glas limonade. Meer heb ik niet nodig. En mijn dekentje.
Ik heb mijn dekentje nu zo’n 1,5 jaar ofzo. Een schapenwollen deken uit Zweden met verschillende kleurtjes. En van die franjes eraan. Hij woont bij mij op de bank en zodra ik hem nodig heb is hij er voor mij. Dankzij hem heb ik het ’s avonds lekker warm..
De tv gaat op NPO1. Het is eindelijk tijd voor Ik Vertrek met Henk en Carolien. Zo’n 2 weken terug zou het ook al uitgezonden worden, maar die terroristen in Parijs gooiden roet in het eten. Naja, eigenlijk in mijn hele tv avond.
Maar nu, nu is het tijd voor revanche. Ik Vertrek wordt uitgezonden en Henk en Carolien komen op tv. Twee Groesbekers die jaren terug geëmigreerd zijn naar Costa Rica en een begrip zijn in de samenleving hier. Zo bekend dat er zelfs een keer een carnavalsschlager over hem gemaakt is.. Ik kreeg een soort van déjà vu naar carnaval 2013..
Ik kroop wat verder weg onder mijn dekentje. Heerlijk onderuit gezakt bracht ik de avond door op een van mijn favoriete plekjes op de bank. De tv stond nog steeds op NPO1 en Ik Vertrek was inmiddels afgelopen.
Het was het tijd voor Frans Bauer.. Zo lang hij niet gaat zingen keur ik hem nog enigszins goed. Vooral samen met zijn broer Doris is het geniale tv. In Vive La Frans rijd hij zo’n beetje heel (of half) Europa rond. Ik hou daar wel van, programma’s die zich in het buitenland afspelen.
Misschien komt het ook wel omdat dat reizen ook in mij zit. Ik hou er van om naar het buitenland te vertrekken en nieuwe dingen te ontdekken. Als ik het geld had gehad zat ik het liefst iedere maand wel in het buitenland. En dan het liefst Zweden, maar dat spreekt denk ik voor zich..
Maar nu… Nu zit ik hier op de bank.. Snotverkouden onder een dekentje en met de laptop op schoot. Met de moeheid die langzaam aan mij begint te knagen. Wetend dat boven mijn bedje op mij wacht en ik morgen lekker kan uitslapen.. Een mooi moment om onder mijn dekentje vandaan te komen en deze avond achter mij te laten..