Bloemetjes

Al eerder schreef ik dat ik gisteravond nog even naar het bos was gefietst.. Ik ben namelijk weer begonnen aan een nieuw creatief project. En zoals voor bijna alle creatieve ideeën, althans voor een hoop, moest ik daar voor in het bos zijn. Want een groot deel van mijn materialen haal ik namelijk gewoon uit de vrije natuur. En de beste tijd om deze keer te gaan was halverwege de avond. Misschien ook wel ’s ochtends vroeg, maar dan staat de zon al hoog aan de hemel en kost het mij veel moeite om vroeg op te staan.. En met vroeg bedoel ik dan 6.00 of zo.. Dan duurt de dag ook zo enorm lang als je verder nergens heen hoeft en alleen maar thuis zit.
Ik besloot dus om ’s avonds te gaan, zo’n 3 kwartier voor het donker zou worden.. Gewapend in een trainingsbroek en een dun fleecevestje tegen de muggen stapte ik op mijn mountainbike.. Dat het nog lang niet zo hard was afgekoeld merkte ik al na nog geen 5 minuten fietsen..
De muggen hadden ook in de gaten dat ik aanwezig was want ook die wisten mij al vrij snel te vinden.. Ik moest dus niet te lang op dezelfde plek stil blijven staan wilde ik niet volledig lek gestoken worden.. Maar goed, er moest materiaal verzameld worden en aangezien ik vorige week overal met mijn camera geweest was, wist ik nu precies waar ik zijn moest. Dat maakte het wel makkelijker. Met een tas vol bloemen ging ik uiteindelijk weer op huis aan. En deze liggen voorlopig allemaal te drogen tussen een hele grote stapel boeken uit mijn boekenkast..

Zonsondergang

Ik had mij voorgenomen om op tijd te gaan slapen vandaag. Maar ik lag op bed voor het open raam nog even in een tijdschrift te bladeren toen mijn oog ineens viel op al het zonlicht dat op de auto reflecteerde. Het was inmiddels al 22.25, veel later dan gedacht maar het was dan ook nog hartstikke licht buiten. Ik klom mijn bed uit om naar boven te gaan en in de woonkamer het uitzicht vanuit het raam te bewonderen.. Binnen no time werd ik getrakteerd op een paar fantastische luchten. De 1e foto is van 22.30 en de 2e foto is van 22.36. Ik vond het de moeite waard om hier eventjes te delen..

Het leed dat thuis zitten heet..

De afgelopen maanden waren niet makkelijk geweest.. Ik had het gevoel dat in korte tijd mijn hele leven overhoop was gegooid en dat ik mezelf daar in een beetje kwijt was geraakt..
Het begon al met dat coronavirus in maart.. Ik kreeg ineens van twee landen alle informatie op me af en hoewel ik het zoveel mogelijk probeerde te negeren heb ik toch onbewust al die informatie opgeslokt.. Te veel informatie.. Mijn hoofd zat en zit overvol. En dan moet er ook nog afstand gehouden worden en loop je dus zwaar gestrest door zo’n supermarkt heen om zoveel mogelijk mensen te ontwijken die voor jou eigenlijk het pad blokkeren.. Het voelde niet goed..
Ondertussen kreeg ik steeds minder werk en was er dus steeds minder reden om nog zo vroeg op te staan.. En dan krijg je ineens bericht dat ze met de vakbonden gaan praten op het werk en zit je een week lang in onzekerheid.. Een week waarin je niet weet waar je het zoeken moet en niet veel later wordt je ergste nachtmerrie werkelijkheid: je raakt je baan kwijt door de crisis.. Ik kwam thuis te zitten en van het vaste ritme in mijn leventje was niet veel meer over.. Ik werd ook nog eens oververmoeid, kreeg rugklachten en ook mijn nier begon weer op te spelen.. Ik vreeste het ergste: de zoveelste zware urineweginfectie.. Ik ben er bijna twee weken lang goed ziek van geweest en het heeft mij tot op het bot toe uitgeput. Ik was nergens toe in staat en sleepte mezelf door de dagen van bed naar bank om vervolgens daar weer uit te rusten.. Er waren nachten dat ik 10 á 11 uur achter elkaar sliep, maar niks hielp.. Ik voelde me futloos en voor mijn gevoel had ik ook niet echt een doel meer.. Ik zat alleen en werkloos thuis, had te veel tijd om na te denken en voelde mij bovendien ook lichamelijk niet in orde.
Onbewust bouwde ik een enorme spanning op mijn lichaam en spieren op en had ik het idee dat mijn hoofd overvol zat.. Stress.. Het sloop er in en zonder dat ik het door had kwam ik de man met de hamer tegen. Er kwam weinig tot niks meer uit mijn handen, ik was het ritme kwijt en ook de dagelijkse routine.. Ik wilde verder, maar ik kreeg de knop niet meer omgezet.. Er waren dagen bij dat het beter ging, maar ook dagen dat ik om niks een potje kon gaan janken en het liefst de hele dag op bed bleef liggen om uit te rusten omdat ik zo moe was..
Blijkbaar heeft die hele coronacrisis, het alleen thuis zitten, mijn baan verliezen en het niet kunnen zien van mijn ouders mij onbewust onzettend veel stress opgeleverd.. Corona raakt ons allemaal..

Nu gaat het elke dag weer een beetje beter met mij.. Ik ben er nog lang niet, maar mijn energie is weer aan het terug komen, al moet ik nog steeds opletten hoe ik die verdeel over de dag.. Als ik een hele ochtend intensief bezig ben geweest met banen zoeken en brieven schrijven, dan weet ik dat ik daarna geen huis meer hoef te poetsen om dat ik ’s avonds ook nog moet koken.. En het hete weer van de afgelopen dagen heeft het er niet makkelijker op gemaakt, maar gelukkig krijgen we vanaf morgen een week lang tussen de 17 en 21 graden en ook buien.. Kan ik weer even bijkomen van die hitte..

Gisteren ben ik ook weer voorzichtig begonnen met het oppakken van mijn hobby’s.. Ik zat op een Zweedse website te snuffelen waar DIY ideetjes op stonden en een daarvan vond ik meteen al ontzettend leuk.. Daarvoor ben ik ’s avonds met de mountainbike het bos in geweest. Het was al 21.30 geweest, maar nog steeds licht buiten.. Halverwege de gruisweg moest ik wel ineens flink in de remmen knijpen omdat er plotseling niet ver bij mijn fiets vandaan ineens een eland het pad over stak.. Zomaar vanuit het niets..
In het bos heb ik weer wat materialen bij elkaar gesprokkeld en binnenkort hoop ik daar mee aan de slag te kunnen.. Weer een creatief project. Maar eerst moet ik nog een aantal brieven schrijven want ik heb weer wat interessante vacatures gezien.. En dat gaat voor..

Weblog nummer 750: het cavia verblijf

Het is warm.. Niet alleen bij jullie in Nederland, maar ook hier bij mij in Zweden. De temperatuur komt boven de 29°c uit, de zon staat hoog aan de strakblauwe hemel en gooit zijn uv straling op aarde neer.. Verbrandingsgraad 9 op de schaal van 1 tot 10.. Ik sta elke ochtend te smeren voor als ik naar buiten moet, maar het liefst blijf ik grotendeels van de dag binnen..
Dat resulteert er dus ook in dat ik meer interactie met mijn cavia’s heb. Tegenwoordig staat mijn bed voor het raam. Na 10.00 ’s ochtends is daar de zon weg en komt er schaduw voor in de plaats. Ik zit ik hier overdag heerlijk voor het open raam (zo nu en dan waait het nog) en de slaapkamerdeur open met uitzicht in de keuken. En daar wonen Sven en Emil..
En die beestjes hadden ook last van de warmte.. En hoewel ik die leuke afdakjes al in de kooi had hangen waar ze konden liggen, kreeg ik steeds meer het gevoel dat ze te weinig leefruimte hadden.. In het begin vonden ze het prima, maar na mate ze ouder werden en dus ook groter kwamen er steeds meer kleine irritaties. Dat er eentje languit in het huisje lag en de ander er niet meer bij mocht bijvoorbeeld.. Of dat ze elkaar gewoon weg keken van een afdakje zodat de ander daar kon liggen..
Ik zat er al langer mee om een nieuw verblijf te nemen, maar ik wilde ook geen dure investering doen en zelf maken is geen optie, gezien ik daar het gereedschap en de ruimte niet voor heb. Het moest dus simpel, functioneel en goedkoop.
Nou, dat is gelukt. Gisteren zijn ze verhuisd naar hun nieuwe verblijf van 120x80cm. Ik heb in de aanbieding twee moestuinbakken gekocht en een kunststof onderplaat/dienblad met opstaande rand die speciaal geschikt is voor zulke bakken als je bijvoorbeeld op een balkon of dakterras wilt tuinieren.. En dat werkt dus ook perfect als cavia verblijf. Houtvezel erin en voldoende hooi en je hebt een hok.
Hun nieuwe grote caviahuis past er in, dat is een heuse villa waar wel 4 cavia’s in kunnen liggen. Deze heeft een bovenverdieping en dakterras met riant uitzicht op de koelkast.. Maar hun oude huisje staat er ook in, dus ze kunnen liggen waar ze willen. Ze hebben nu dus een enorme villa met garage en een ruime “tuin” er om heen, haha.. De PVC tunnel ligt er ook, de wilgenbrug, een boomstam om aan te knagen, een bakje voor brokjes en de waterflesjes heb ik opgehangen door twee schroefoogjes in het hout te draaien en daar de ruif aan te haken waar de flesjes in hangen..
Sinds ze er wonen hoor ik constant gescharrel.. In het begin vonden ze het wel spannend en moest alles onderzocht worden.. Want hej, ze konden ineens verder lopen dan in de oude kooi.. En ze konden ineens van het ene huisje naar een ander huisje.. Ook gisteravond en vanmorgen waren ze erg actief. Ik hoorde ze wroeten in de berg hooi, tandjes die in een huisje werden gezet, gepiep tegen elkaar en zo nu en dan rammelde het waterflesje..
Op het moment van schrijven is het stil.. Ik denk dat ze met gestrekte pootjes languit liggen te slapen, ze zijn tenslotte de hele ochtend ook al erg actief geweest..
Wel heb ik moeten overwegen om deze stap te maken.. Ik heb nu namelijk letterlijk Sven zijn geliefde afdakje afgenomen waar hij ‘ s avonds altijd boven op ging zitten.. Maar hij heeft er een enorm ruim verblijf voor terug gekregen waar hij lekker samen met Emil kan rond scharrelen.. En als hij het door heeft kan hij ook boven op het grote caviahuis liggen.. Met dakje boven zijn hoofd.. Maar toen ik vanmorgen opstond lagen ze toch weer samen.. In het kleine caviahuis deze keer..

De covid-19 antistoffentest..

Tijd voor een nieuwe update uit mijn Zweedse leven.. Vermoeide dagen achter de rug, vandaar dat er eigenlijk ook vrij weinig geschreven is deze maand. Ergens wel jammer want ik heb toch het nodige mee gemaakt hier.. Maar ik zit nog steeds werkloos thuis en de laptop is overdag nog steeds mijn beste vriend om banen te zoeken, vandaar dat ik ’s avonds ook niet altijd meer zin had om nog een weblog te publiceren.. Maar ik zal proberen om de boel weer eens een beetje bij te werken.. Want blogjes schrijven vind ik namelijk wel leuk om te doen.. Alleen niet meer als een laptop overdag al overuren draait, dan wil je ’s avonds toch ook wel eens iets anders.. Boeken lezen bijvoorbeeld of de Libelle’s die mama hier heeft achtergelaten toen mijn pakket uit Nederland kwam.. Of tv kijken want er komen nu genoeg leuke programma’s op tv zoals Sommar med Ernst.
Buiten zitten is enigszins ook een optie, het is er lang genoeg licht voor, maar het koelt hier ’s avonds ook nog best wel af en dan komen de muggen.. Overdag is het hier hoog zomers qua weer.. Temperaturen tussen de 25 en 32 graden, waarbij de rest van de week niet koeler gaat worden dan 30 graden.. Zoals ik in mijn vorige blog al schreef is dat niet mijn favoriete weer…
Ondanks dat er nog steeds overal corona heerst ben ik wel een aantal keer de deur uit geweest.. Ik heb een loppis bezocht en hele leuke dingetjes gekocht, ik ben bij Steningevik geweest en ook in Stockholm, maar daar wijd ik wel een aparte blog aan. Dat laatste was niet vrijwillig, ik had een afspraak staan waardoor ik naar onze hoofdstad moest afreizen. Maar het was zeer rustig in het OV en het metrostation waar ik moest zijn was zo goed als uitgestorven. Uit zelfbescherming had ik wel een mondkapje voor gedaan, maar ik voelde me veiliger in het bijna lege OV in corona tijd, dan in een overvolle metro waarbij je moet staan en op je hoede moet zijn voor zakkenrollers..
Vandaar dat ik er ook voor heb gekozen en het aan durf om over 2,5 week terug te gaan naar Stockholm. Ook dit keer met een reden.
Wij Stockholmers (Sigtuna valt namelijk onder Groot Stockholm, de stadsregio Stockholm met haar omliggende gemeenten) kunnen ons namelijk kosteloos laten testen op corona. Als je dus ziek bent en een vermoeden hebt dat het covid-19 kan zijn dan kan je je aanmelden voor de zogenoemde PCR test. Maar als je dus geen symptomen hebt kan je dus gratis een antistoffentest laten uitvoeren. De voorwaarden hier voor zijn dat je minstens 14 dagen gezond bent, 18 jaar of ouder bent en in het bezit bent van een Zweeds persoonsnummer. Ik voldoe aan al die voorwaarden en heb mijzelf aangemeld voor een test. Ze kunnen zo zien of je toevallig corona hebt gehad (kan namelijk ook zonder symptomen verlopen) en of je antistoffen hebt aangemaakt. Het enige dat ze daarvoor doen is wat bloed afnemen en dan krijg je binnen 2 tot 10 dagen digitaal de uitslag. Ook bij Vårdcentralen hadden ze mij er op gewezen en ik vind het goed om van die mogelijkheid gebruik te maken, ook omdat ze zo een goed beeld kunnen krijgen van de opbouw van immuniteit onder de bevolking.
Ik had de keuze uit twee locaties waar zo’n test centrum is ingericht. De ene was bij Kistamässan in Kista, een voorstad ten noorden van Stockholm en de andere optie was het Waterfront Congrescentrum nabij het centraal station in Stockholm centrum. Ik heb dus voor een ochtendtijd op die 2e locatie gekozen zodat ik daarna nog een stadswandeling kan gaan maken. Ik wil namelijk ook meteen mijn nieuwe camera meenemen en die gaan uittesten in de stad nu er dus geen toeristen zullen zijn.. Lege straatjes in Gamla Stan, een picknick in een van de vele parken.. De 1e week van juli staat er veel regenachtig weer in de voorspelling, maar ik ga er vanuit dat als ik er ben het zonnetje weer gaat schijnen..