Verslaafd..

Ik geef het toe, ik ben verslaafd. Sinds dat ik in Zweden ben geweest. Aan vlierbloesemsap, pindakaas en The Simpsons. Nou zal je wel denken, wat is dat nou weer voor een combinatie? Ik weet het zelf eigenlijk ook niet..
Ik at namelijk nooit pindakaas.. Geen idee waarom, maar het kwam nooit in mij op om te kopen. Alleen in Zweden.. Daar heb je namelijk geen hagelslag, vlokken, vruchtenhagel of muisjes voor op je boterham. En dus besloot ik ter variatie maar een pot pindakaas te kopen. Een die na afloop dus ook nog mee terug ging naar Nederland. Net zoals een fles vlierbloesemsap. Inmiddels zijn we alweer een pot pindakaas en een fles sap verder, maar ik kan er nog steeds geen genoeg van krijgen..
Ook niet van The Simpsons. Er was eens een tijdperk in Nederland dat ik er naar keek, maar dat verwaterde. Tot dat ik in Zweden naar tv4 ging kijken. Elke avond tussen half 8 en 9 The Simpsons. Engelstalig met Zweeds ondertiteld. Goed voor de taal, goed tijdverdrijf tijdens de late maaltijden.
En dus besloot ik in Nederland toch maar weer naar die gele familie op zoek te gaan, zeker nu het zo’n komkommertijd is en de tv verder niet veel meer te bieden heeft dan herhalingen van herhalingen. Fox was de zender die mij uit mijn lijden verloste en mijn “zwarte” zaterdag weer geel kleurde.. Een marathon uitzending van seizoen 27..En ik ben blij. Tussen al dat vele werken door eindelijk eens geen ellende op tv, maar Amerikaanse humor waar je niet bij na hoeft te denken. En ondanks dat ik vandaag een hele dag heb moeten werken, staat de harde schijf hier nu vol met afleveringen. Voor het geval de tv echt een dieptepunt bereikt en ik ook dosis humor wel kan gebruiken. Dan hebben we altijd The Simpsons nog..

Hot, hotter, hotst

Het is komkommertijd. Niet alleen op tv, maar blijkbaar ook hier op de weblog.
Er valt gewoon weinig te melden de laatste tijd omdat er de afgelopen weken nou niet echt bijzondere dingen zijn gebeurd. Alhoewel.. Geen bijzondere dingen.. Het is zo waar toch nog zomer geworden in Nederland. En dan bedoel ik ook echt zomer. Hoog zomer.
Bruce the moose vindt het maar niks. Hij is er helemaal klaar mee. Stiekem verlangd hij terug naar Zweden, waar zomer gewoon een normale zomer is. Bruce the moose is namelijk geen fan van het Nederlandse klimaat. Waar het zo’n beetje het hele jaar door regent, maar net nu in de Nijmeegse 4daagse week de temperatuur zo nodig moet stijgen tot tropische waarden.
Bruce the moose kan er helemaal niet tegen. Het is hem te warm hier. Zodra de luchtvochtigheid hier tot abnormale waarden stijgt blijft hij het liefst binnen waar het koel is. Het is namelijk niet fijn om met zo’n klam, vochtig plakweer in het bos te lopen met zo’n enorm gewei op je hoofd.
Nee, Bruce verlangt terug naar het landklimaat.. Naar de Zweedse zomer waar het weer een stuk stabieler is. Waar de temperaturen nog dragelijk zijn en waar geen klamme, vochtige, zomerwarmte hangt. Waar de dag niet traditioneel wordt afgesloten door pittige regen en onweersbuien, in de hoop dat die het buiten enigszins een beetje laten afkoelen. Waar de nachten niet zwoel zijn, maar waar de temperatuur zodanig zakt dat je er heerlijk bij kan slapen.
Bruce the moose vindt het maar niks zo’n zomer in Nederland. Na weken van koel, regenachtig herfstweer nu in de overdreven hoge temperaturen (zelfs het nationaal hitteplan is van kracht) waarbij de luchtvochtigheid weer aardig is opgelopen..
Nee, Bruce the moose wacht tot het weer koeler wordt. Zo’n 24 graden vindt hij warm genoeg. Maar wanneer dat gaat gebeuren? Voorlopig nog niet. En tot die tijd? Tot die tijd blijft hij maar dromen van die heerlijke Zweedse zomers..

Wentelteefjes..

Wat te doen als je oud brood hebt liggen, een ei dat op moet en een overdosis melk? Juist, trakteer je zelf op een paar wentelteefjes!
Het was er ook echt weer voor. Meteorologisch gezien is het nu zomer, maar als ik de donkere dreigende wolken buiten zie heb ik zo mijn twijfels. De zon is weg en ook de temperatuur doet vermoeden alsof de herfst in aantocht is. Het is raar weer.
En dus besloot ik voor mezelf maar een aantal van die overheerlijke wentelteefjes te maken. Een oer Hollands nagerecht. Van speltbrood deze keer. En ik moet zeggen, speltbrood wentelteefjes zijn heerlijk!
En ik had ze verdiend vond ik. Waarom? Geen idee eigenlijk, maar soms heb ik gewoon van die acties dat er spontaan zoiets in mij op komt. Zo van hej, laat ik eens wentelteefjes maken. En voor de 1e keer waren ze nog niet eens zo slecht. Voor herhaling vatbaar dus. Speltbrood wentelteefjes..

MMM: Marloes’ Moestuin Meldingen deel 11

Het gewone leventje is al eventjes geleden weer van start gegaan. En daar hoort dus ook de zorg voor onze moestuin bij. Terwijl ik even alles achter had gelaten hier om een aantal weken in Zweden te gaan wonen, had mijn moeder de zorg voor de moestuin op haar genomen.
Het viel tegen. Het waren nou niet bepaald de beste omstandigheden qua weer om groente te laten groeien. Waarschijnlijk is er ook een hoop zaad weg gespoeld door de vele regen of gewoon niet uit gekomen. In ieder geval hebben we dit jaar weinig tot bijna geen boontjes.
Ook wilden papa en mama een keer op vakantie en dus was het mijn beurt om zorg te dragen voor de moestuin. Hoe goed mama het ook had bij gehouden, het was een ravage. Door de vele regen van de afgelopen weken in combinatie met de zon groeide het onkruid als kool.. Ook binnen in de kas was het een groot oerwoud. Onze pluksla was zo gegroeid dat hij al bijna de lucht in schoot en ik dus noodgedwongen een enorm volle tas sla mee naar huis heb moeten nemen. Veldsla bleek al helemaal niet meer te redden, die was al zo geschoten dat de stengels met bloemen er al in zaten, iets wat later ook bij de sla is gebeurd..
De vleestomaten groeiden door elkaar, die heb ik op kunnen binden aan stokken, net zoals de tuinbonen buiten die door de harde wind bijna omver waren gewaaid.
Ik heb erwtjes kunnen plukken, een aantal peultjes en aardbeien. En een heleboel onkruid. Boontjes komen er zoals ik al eerder zei niet veel dit jaar, maar wel tuinbonen.
Er staan broccoli plantjes, spruitjes, winterpeen, erwtjes, peultjes, een enkel bonen plantje als je de tuinbonen niet mee telt, en veel snijbiet. Toen ik al die tijd in Zweden heb gezeten heeft mama mijn diepvries al aardig gevuld en zelf heb ik ook nog het nodige er af gehaald. Binnen in de kas staan nog tomaten, sla, courgette, aubergine, komkommer en paprika’s.
De sla is inmiddels uit de kas verwijderd, die stond torenhoog met de bloem er in en de rest moet nog allemaal door groeien. Maar hopelijk gaat dat nog allemaal goed komen, zodat we toch nog een beetje groente hebben dit jaar..

Hemlängtan..

Ik heb al een tijdje niet meer geblogd hier en dus leek het mij een goed idee om te draad weer op te pakken..
Ik ben nu alweer zo’n 15 dagen terug uit Zweden en ik moet eerlijk toegeven, het liep alles behalve vlekkeloos.. De terugreis viel me zwaar, dat had achteraf gezien zo zijn redenen. Bij thuiskomst stonden er nog 2 vrije dagen op het programma om bij te komen, om vervolgens op een woensdag weer te beginnen met werken.
Ik was moe en ik verweet het aan de lange reis die ik gemaakt had om thuis te komen. Een paar keer vroeg naar bed doet vast wonderen. Dacht ik althans..
Het tegendeel bleek waar.. Ik kwam in een soort achtbaan terecht met alle emoties en hectiek die er bij hoort.. Ik was mezelf niet.. Ik was moe, heel moe en voelde me lichamelijk uitgeput.. Dagen lang heb ik mijn uren gevuld met liggen op de bank, nadenken en luisteren naar de regen die met bakken uit de lucht kwam vallen..
Hierbij kreeg ik gezelschap van T.C., de kat van mijn ouders die een paar weekjes kwam logeren. Ik was dus nog niet helemaal alleen, al voelde het zo wel..
Ik heb ondertussen heel veel nagedacht.. Over van alles en nog wat en met name over Zweden.. Ik heb geprobeerd alles voor mezelf te relativeren en kwam tot de conclusie dat ik gewoon last heb van heimwee. Heimwee naar de plek waar ik me zo thuis gevoeld heb al die weken..
Daarom heeft Bruce the moose ook even geen bericht meer de wereld in gestuurd. Ik had tijd nodig voor mezelf. Maar nu weer wel. Want ik kan zeggen dat het stukje bij beetje weer beter met mij gaat. De moeheid wordt minder, ik stel mezelf weer nieuwe doelstellingen en wacht op wat de toekomst mij weer brengt. Hopelijk weer zo’n mooie reis naar Zweden…