Elanden

Vandaag neem ik jullie mee op mijn wandeling door het Zweedse bos. Niet zomaar een wandeling, vandaag gaan we naar de habitat van de koning van het bos: de eland. Gisteren liet ik jullie al zien hoe mijn dagelijkse wandeling naar de brievenbus er uit ziet, vandaag ben ik naar het bos gegaan dat achter die brievenbus ligt. Gewoon van huis uit het zandpad aflopen en de verharde weg over steken. Daar achter gaat een enorm stuk bos schuil. En laat dat bos nou net het leefgebied van de eland zijn. Vandaag ben ik dan ook een stuk off road gaan lopen. Lekker buiten de gebaande paden. Overal hier in het bos vind je de zogeheten “olifantenpaadjes”. Paadjes die officieel geen paadjes zijn, maar doordat er veelvuldig gelopen is eruit is gaan zien als een paadje. De grote veroorzaker van dit soort paadjes hier in het bos is onze grote vriend de eland. Werkelijk overal waar je komt moet je ook oppassen dat je niet in een van de vele keutels trapt waar zo’n beetje het hele bos mee vol ligt..
Maar voor dat ik het bos in ging ben ik begonnen op het zandpad dat langs het bos afloopt. Daar hadden ze enorm veel snoeiafval van bomen verzameld en daar heb ik dus ook twee mooie berkentakken gevonden voor mijn paasdecoratie.
Even verder op in het bos op een open stuk met her en der water (waar zelfs nog een laag ijs op lag) lag ook enorm veel schors van de berkenboom. Toen kon ik het natuurlijk niet laten om een tas vol mee naar huis te nemen. Geen idee nog eigenlijk wat ik er mee wil gaan doen, maar er komt vast wel weer een keer een creatief idee opborrelen.. Ook heb ik toen mijn boterhammen opgegeten in het bos voor ik verder ben gaan lopen.
Ik besloot links af te slaan, maar eigenlijk loop je dan alleen maar dieper het bos in en op een gegeven moment liep het spoor ook dood. Ik stond midden in een godsverlaten bos met enorm veel dunne, hoge berkenbomen om mij heen.. Maar wat ik daar toen zag… Eerst kwam er al een ree voorbij gesprint, maar later zag ik niet een, maar zelfs vier elanden in het bos lopen! Gewoon zomaar, midden op de dag spotte ik vier elanden.. Zo snel als ik kon natuurlijk foto’s proberen te maken.. Ik liep dieper het bos in om dichterbij te komen en zag zelfs een eland tussen de bomen stil staan en mij aanstaren, maar het was niet verstandig om verder door te lopen.. De grond werd er steeds drassiger en er was ook geen officieel looppad, dus de kans dat ik uit te richting zou lopen was groot. Wel kwam ik verse uitwerpselen tegen, dus niet lang daar voor was er dus nog een eland op die plek geweest. Ik besloot uiteindelijk maar weer terug te lopen en verder door te lopen waardoor ik uiteindelijk een stuk verder op weer op het zandpad uit kwam. Deze ben ik verder afgelopen waar bij ik op een gegeven moment bij een aantal zijpaden terecht kwam. Deze komt niet ver bij de paarden wei uit bij mijn brievenbus, dus ik besloot maar in die richting verder te lopen. De bedoeling was om even een frisse neus te halen, maar dat resulteerde weer in een halve middag rond struinen in het bos.. Hoewel de wind best fris was ben ik toch super blij dat ik er op uit ben gegaan, vanmiddag had ik dus echt even een geluksmomentje..
Ik moet zeggen dat ik het vele thuis zitten ook wel zat begon te worden hoor.. Gisteren hadden we een dag met slecht weer (sneeuw en hagel) en vandaag stond er een stevige wind, maar ik wilde hoe dan ook de deur uit. En dankzij die beslissing kan ik jullie weer een aantal mooie foto’s laten zien en heb ik toch maar even mooi een aantal elanden gespot!

Post

Vandaag neem ik jullie mee op mijn wandelingetje naar de brievenbus. Zo als ik al eerder schreef heb ik geen brievenbus aan huis, maar moet ik daar voor naar de doorgaande weg aan het einde van het zandpad.
Dit is niet alleen hier, maar overal in Zweden zo. Het platteland van Zweden is dun bevolkt en de huizen staan her en der verspreid tussen de weilanden en bossen met soms wel een aantal honderden meters pad voor je bij de voordeur bent. Om het de postbodes dus zo gemakkelijk mogelijk te maken staan daarom alle brievenbussen bij de doorgaande weg op een rijtje. Zo hoeft een postbode niet al die huizen af, maar kan hij gewoon alles in een keer bezorgen. Ook zoveel makkelijker in de winter als er sneeuw ligt en niet alle paden sneeuwvrij zijn gemaakt.
Normaal haal ik mijn post altijd op als ik thuis kom uit het werk. Dan zet ik daar mijn auto stil, haal ik de post uit en rij ik het zandpad op naar huis. Maar op dagen dat ik vrij ben wordt het lopend de post op halen en dus ook vandaag..
Onderstaande foto’s zijn dus van mijn wandeling over ons (ja, want er staan dus ook nog buurhuizen) zandpad naar de verharde weg.. Overigens is die verharde weg niet de “grote weg” hier.. Dat is namelijk väg 263 en die ligt zo’n twee kilometer verderop. Over de weg waar mijn brievenbus staat komt voornamelijk bestemmingsverkeer van de mensen die hier her en der in de omgeving hun huis hebben. Je kan je dus wel voorstellen dat het hier heerlijk rustig wonen is..

Winter

Lunchpauze op maandagmiddag terwijl Vrouw Holle met het huishouden bezig is. Normaal gesproken had ik nu op het werk gegeten, maar vandaag werk ik van huis uit.. Zoals ik al eerder schreef zit ook ik vanwege de corona crisis wat vaker thuis de komende tijd. Baal er enorm van, maar het is nou eenmaal niet anders..
Ik ben gelukkig nog gezegend met mijn bewegingsvrijheid hier.. Ik woon op het platteland van Sigtuna met enorm veel natuur om mij heen. Met mooi weer kan ik er dus lekker op uit met de mountainbike of zo het bos in lopen en ondanks dat de winkels vooralsnog gewoon open zijn (ik ga niet in discussie hier over) blijf ik thuis.
Wel hoor ik geregeld verhalen vanuit Nederland.. Ik weet dat jullie allemaal thuis zitten nu, tenzij je een vitaal beroep hebt en op locatie moet werken.. Ik weet inmiddels dat jullie enige uitstapje de supermarkt is, in gezelschap van je zelf met beveiliging bij de buitendeur alsof Maxima daar binnen is.. En ik weet ook dat sommige kunnen zeggen dat ze nu eindelijk de tijd hebben voor dingen waar ze anders nooit aan toe waren gekomen, maar ik weet ook dat er een hele hoop thuis zitten waarbij de muren haast op ze af komen..
En dus heb ik besloten om te proberen om weer eens wat vaker te gaan bloggen.. Gewoon van die korte verhaaltjes zodat jullie in deze tijd weer wat te lezen en wat afleiding hebben.. Maar laten jullie mij dan ook eens een keertje weten of alles goed met jullie gaat? Ik ben namelijk oprecht benieuwd hoe jullie deze hele corona crisis door maken daar in Nederland..

Kom ik nou bij het Vrouw Holle uit.. Ze staat duidelijk een hoop kussens uit te schudden hier boven mijn huis.. De winter is weer terug in Sigtuna. Waar vanmorgen nog een strakblauwe lucht te zien was, zat binnen 5 minuten alles potdicht en volgde een flinke sneeuwbui. Om 11.00 vroor het nog -2 en nu staat de thermometer op 1 graad in de plus en is het goed fris buiten. Tussendoor wilde de zon nog wel even schijnen, maar zojuist volgde weer een flinke hagelbui en de hele tijd dwarrelen er van die verdwaalde sneeuwvlokjes.. Het is niet echt lekker weer om naar buiten te gaan, hoewel er vandaag wel een wandeling naar de brievenbus op de planning staat. Ik woon hier aan een zandpad en al onze brievenbussen staan op een rijtje aan de doorgaande weg. Dat betekend dus dat ik een aantal 100m verderop mijn post kan ophalen. Normaal stop ik daar uit het werk met de auto voordat ik het zandpad op rij, maar nu mag ik het lopend gaan halen.

Ik hoop maar snel dat het betere weer er aankomt want ik wacht ook nog steeds om een begin te kunnen maken met mijn moestuin. Dat is nog steeds uitgesteld tot nader order vanwege het weer. Wel heb ik al wat voor gezaaid in kweekbakjes. De boerenkool en prei (kunnen beide kou verdragen) zijn al opgekomen en ook al vier paprikaplantjes, maar verder kan ik nog niet veel doen. Ik wil ook graag tuinbonen zaaien, maar daar moet ik nog mee wachten, anders staan er hier dadelijk te grote planten in huis.. Maar ik hou jullie op de hoogte!

Hou jullie taai en zorg goed voor jezelf,

Marloes

Verjaardag

Zondag 29 maart.. Dat betekend dat het gisteren dus 28 maart was.. En laat dat nou net de datum zijn waarop ik in een heel ver verleden ter wereld kwam.. Het werd mijn 4e verjaardag (2013, 2018, 2019 en 2020) in Zweden.. Een verjaardag met een dubbel gevoel.. Afgelopen donderdag had ik op Arlanda airport moeten zijn.. Afgelopen donderdag had ik papa en mama en R op moeten kunnen halen van het vliegveld. Maar dat stomme corona virus gooide roet in het eten.. Ik reed op donderdag niet naar het vliegveld, ik reed naar Steningevik om te gaan werken en het is nog maar de vraag wanneer ik mijn ouders weer ga zien.. Ik baal er gewoon ontzettend van en hoewel we regelmatig whatsappen en bellen mis ik ze op zulke momenten soms erger dan ooit. Gewoon omdat we ons allemaal zo ontzettend verheugd hadden op dit weekend.. En ook omdat het voor R de allereerste keer zou zijn dat ze meer zou zien van Zweden dan alleen Stockholm in 2013..
Ik had me zo verheugd om wakker te worden hier en mijn verjaardagscadeau uit te pakken, dat nu dus nog in Nederland ligt en de vraag is wanneer het ooit hier gaat komen.. Maar niks is zeker in deze tijd.. Plannen maken doe je niet meer van te voren, corona heeft de hele mensheid in zijn macht..
En dus vierde ik mijn verjaardag gisteren alleen. Vrijdag had ik al vlaggetjes op gehangen overal in huis en ik denk dat ik ze nog maar laat hangen.. Gewoon voor de gezelligheid.
Ik begon de dag met uitslapen.. Alles later dan 5.00 wakker worden volstaat voor mij al als uitslapen.. Ik was dus redelijk vroeg wakker, maar het was nog zo lekker warm in bed dat ik besloot om nog lekker te blijven liggen.. Zeker omdat ik wist dat het buiten nog aan het vriezen was.. Momenteel vriest het hier ’s nachts namelijk nog tussen de -3 en -7, dus mijn poging om al vast in de moestuin aan de slag te gaan was vorige week zondag ook op een teleurstelling uitgelopen.. Wilde in het voorjaarszonnetje de moestuin vast omspitten, maar kwam er met de schop niet door heen.. Een bonk ijs nog in de aarde.. En net nu in die coronatijd heb ik ontzettend veel zin en tijd om lekker aan de slag te gaan daar.. Helaas moet ik wachten..
Maar goed, ik dwaal weer helemaal af.. Gisteren was ik dus jarig.. En bij een verjaardag hoort ook een verjaardagstaart vind ik. Dus besloot ik mijn receptenklapper maar eens open te slaan en het recept van mijn appelkruimelkoek maar eens op te zoeken.. Ook had ik nog cranberries en rozijnen in huis, dus die mochten er van mij ook in. Ik had al extra het recept gehalveerd, maar heb nu nog een deel over dat ik in kan vriezen.. Hopelijk kunnen papa, mama en R snel een keertje komen proeven..
Daarna besloot ik een pannetje groentesoep te maken. Met balletjes en vers gesneden groente. Dus bedankt Sven en Emil voor jullie wortel en bleekselderij. Helaas had ik geen bloemkool in huis, maar wel broccoli, erwtjes, paprika, bleekselderij en wortel. Ook had ik sandwiches gemaakt voor het avondeten met gravlax (gerookte zalm) en als nagerecht bessen crumble van de kruimeltjes die over waren van de taart bakken en lingon, rode bessen en bosbessen. Als lunch had ik mini pannenkoekjes die ik nog in de diepvries tegen kwam, dus het voelde wel een beetje als een feestmaal..
Daarna heb ik mijn puzzel van de stadsplattegrond van Stockholm er bij gehaald om die in elkaar te puzzelen. Hij heeft maar 500 stukjes, maar is best een lastige omdat je geen goed voorbeeld hebt en dus een hoop uit je hoofd mag puzzelen. Maar dat geeft ook wel weer een uitdaging vind ik.
7 jaar geleden vierde ik mijn verjaardag met mama en R in Stockholm en kocht ik deze puzzel bij Designtorget van mijn verjaardagsgeld. En gisteren vond ik het een mooi moment om hem weer eens voor de dag te halen..
Maar ’s avonds heb ik heerlijk languit onder een dekentje op de bank gelegen voor de tv met allerlei lekkers. Gewoon omdat het kon.
En vandaag was niet veel anders.. Ik heb dan wel niets gebakken, maar wel lekker uitgeslapen en heerlijk gerelaxt.. Ik heb wat belangrijke zaken online geregeld, weer een beetje gepuzzeld, toekomstplannen gemaakt en ’s avonds weer van mijn soepje en crumble kunnen eten die over waren van gisteren.. En daarna maar eens besloten om een blog te gaan schrijven.. Eigenlijk had ik nu ook al op bed willen liggen, maar er is een aflevering van Wallander op tv die ik ben gaan volgen..
Maar morgen hoef ik niet te werken, dus voor een keertje mag het op zondagavond..
En over werk gesproken, ook ik merk de nadelen van het coronavirus. Ik ben de komende tijd vaker thuis, maar als er gewerkt kan worden ben er voor de volle 100%.
Ik voel me goed en opgewekt en op een lichte verkoudheid na die niet echt heeft doorgezet heb ik verder geen klachten. Ik ben gestopt met al het corona gedoe volgen (vooral op social media deelt iedereen maar lukraak van alles zonder er volgens mij bij na te denken) en ik lees me alleen nog in bij de officiële berichtgeving over actuele maatregelen en nieuws uit Nederland krijg ik vaak via mama. Hoe erg ik het ook vind wat er in de wereld gebeurt en dat er zo ontzettend veel doden vallen, door mij er van af te sluiten is voor mij een manier om overeind te blijven en niet te gaan piekeren. Momenteel zit ik goed in mijn vel, lach ik de toekomst tegemoet en voel ik me helemaal in mijn element nu de lente er aan komt.. Het is een van mijn favoriete seizoenen.. Meer daglicht, meer zon, het mooie weer komt er aan en bovenal: het moestuinierseizoen kan beginnen!

Corona

Tijd om mijn weblog eens nieuw leven in te blazen.. Zo’n twee weken heeft hij stil gelegen, net zoals mijn leven momenteel ook een beetje stil ligt..
De wereld is in de ban van het coronavirus. Het is het onderwerp van gesprek en inmiddels is de corona gekte ook al weer een tijdje los gebarsten.
Mensen zijn massaal aan het hamsteren geslagen. Niet alleen in Nederland, maar ook hier. De term “plundra” van IKEA wordt nu wel erg letterlijk genomen.
Ook ik moest vorige week naar de supermarkt. Gewoon voor de standaard dingen die ik altijd nodig heb.. Brood, melk, yoghurt, fruit, groente voor de cavia’s.. Mijn basisbehoeften dus..
Maar mijn god wat was het druk daar! Bij binnenkomst in de supermarkt struikelde je al bijna over de vele mandjes en winkelwagentjes die her en der verspreid stonden.. Mensen waren aan het inslaan alsof ze bij de groothandel aan het winkelen waren.. Pasta, rundergehakt, houdbare melk, bloem, wc papier.. Het was er allemaal niet meer. Daar in verschillen we dus niet zo veel van andere landen..
Ondertussen probeer ik ook een beetje op de hoogte te blijven van de situatie in Nederland, maar daar schijnt zo onderhand de spreekwoordelijke “pleuris” te zijn uitgebroken als ik de berichtgeving moet geloven..
Ik hoorde van papa en mama dat iedereen binnen moet blijven, maar niet iedereen er zich aan houdt.. Het sociale leven is stil gelegd daar.. En ook een groot deel van het vliegverkeer.. Keek ik er nog zo naar uit om volgende week met mijn ouders mijn verjaardag te vieren, heeft Transavia nu besloten om alle vluchten tot minstens 5 april plat te leggen.. Maar het is wel beter zo.. Dat virus moet hoe dan ook stoppen en niet alleen Nederland heeft er last van.
Ook hier in Zweden heerst corona en met name in de regio Stockholm zijn er een hoop gevallen.. Hoeveel precies weet ik niet, ik heb het niet meer bij gehouden.. De overheid had in ieder geval wel hardere maatregelen aangekondigd..
Maar ondanks dat voel ik me goed. En ondanks lege schappen in de supermarkt voel ik me best relaxt. En ik voel me fit.
Ook werk ik nog zolang er werk is. Wel hebben we strenge hygiëne protocollen en regels.. Het is ook het enige moment dat ik met andere mensen in contact kom. In mijn vrije tijd heb ik mezelf een beetje huisarrest gegeven. Ik ben daarom ook tijdelijk gestopt met badminton omdat ik daar een hele hoop mensen tref en ik gezond wil blijven om te kunnen werken. Ook kom ik niet meer in de supermarkt, met wat ik in huis heb kan ik wel een tijdje vooruit.
Thuis heb ik ook genoeg te doen.. Er ligt een hoop creatief werk op mij te wachten, ik heb een boekenkast vol boeken om te lezen + van de bieb en ik heb deze maand ook al een puzzel van 1000 stukjes in elkaar geknutseld.
Maar al een aantal dagen schijnt de zon.. Ook afgelopen donderdag. Het was zo’n mooi weer dat ik spontaan zin kreeg om naar het bos te gaan. Ik had expres niet geluncht op het werk zodat lekker in het bos kon gaan picknicken. Heel ver wilde ik niet gaan, dus het werd Pislbo, een aantal kilometer bij huis vandaan.
Daar kan je een wandelroute volgen en kom je op een gegeven moment bij een grillplaats uit met uitzicht over het meer.. Hier kan je heerlijk in het zonnetje zitten en dat was dus ook precies wat ik deed. Ik had van alles te eten mee genomen en warme chocomel. Heerlijk!
Maar zo enorm lang moest je ook niet stil zitten want de wind was nog best fris. Dat was ook goed te merken toen ik weer terug liep naar de auto want het was best afgekoeld buiten. ’s Nachts had het dan ook weer lekker gevroren en vannacht vriest het ook weer -7. Maar dat betekend wel dat we zonovergoten dagen hebben hier op het moment.. Heerlijk weer om er op uit te trekken, hoewel ik het momenteel ook heerlijk vind om thuis van alles te doen.
Momenteel staat de 1000 stukjes puzzel van de Nijmeegse vierdaagse (Jan van Haasteren) op de planning.. De bedoeling was 4 dagen 250 stukjes, maar vandaag op dag 1 ben ik al uitgevallen, haha.. Gebrek aan doorzettingsvermogen of zo..
En zo kom ik mijn dagen wel door. Beetje werken, beetje niks doen, beetje huishouden en vooral heel veel leuke dingen doen om de tijd door te komen.. Dus mochten jullie weinig van mij horen, dan zit ik vast met mijn handen in de aarde (moestuin), lees ik boeken, ben ik aan het puzzelen of héél hard ongegeneerd mee aan het blèren met de radio..
Het is nu eenmaal gewoon zo dat het sociale leven een beetje stil ligt nu dat virus de overhand heeft en ik daarom weinig nieuws te melden heb.. Dus het kan zijn dat je wat langer moet wachten om weer van die fijne blogjes te kunnen lezen.. Maar komt goed, net zoals het vroeg of laat met het virus ook goed komt.. Gewoon net als mij, zoveel mogelijk thuis blijven..