Het was vandaag een echte herfstdag. Herfst zoals herfst kan zijn. Guur, nat en bewolkt. Het was mama die op het idee kwam om samen te gaan bakken voor Sinterklaas. Het was er ook echt weer voor.
Normaal bak ik altijd zelf pepernoten of een stukje speculaas, maar nu besloten we samen de keuken in te duiken en in de weer te gaan met diverse ingrediënten.
Zelf bakken is namelijk zoveel lekkerder dan uit de supermarkt. Zeker als je er ook zelf specerijen als kaneel, kardemom, gember, nootmuskaat en kruidnagelpoeder voor gebruikt. Die authentieke geur die dan uit de keuken komt is niet te evenaren.
Want dat er pepernoten gebakken ging worden was al duidelijk en mama wilde graag ook een lekker stukje gevulde speculaas. En toen we besloten om nog iets te bakken vond ik mijn recept voor speculaasbrokken. Alle ingrediënten daarvoor waren in huis, dus toen was de keus zo gemaakt. Vorig jaar had ik dit recept al eens gemaakt en het kan bijna niet mislukken. De smaak is fantastisch dus voor het tweede jaar op rij werd dit recept weer gemaakt. De ene na de andere bakplaat ging de oven in en we hebben weer genoeg gebakken. Nog is het alleen nog wachten op pakjesavond. Nog vijf nachtjes slapen..
Sinds zaterdag is Sinterklaas weer in het land. Veel heb ik er in alle hectiek van de dag niet van mee gekregen want ik had een lange werkdag en een concert van tAKiDA. Maar ook dit jaar staat er bij ons weer een “heerlijk avondje” op de agenda.
Begin november hebben we lootjes getrokken en na een aantal nieuwe pogingen had iedereen dan uiteindelijk een andere naam dan die van zichzelf op papier staan. Daarna heb ik een week lang inspiratieloos op de bank gezeten in de avonduren. De ideeën die ontstonden voor een surprise waren het allemaal net niet.
Maar toen was daar ineens een briljant idee en het bij elkaar zoeken van materialen kon beginnen. Alles lag binnen handbereik en de uitwerking ervan viel alles behalve tegen.. Het lukte precies zoals ik het voor ogen had, beter nog zelfs en ik was sneller klaar dan gedacht. Binnen een ochtend en een avond stond er een heuse surprise in de woonkamer.
Ook het bij behorende gedicht was snel gemaakt. Tijdens een fietstochtje naar mijn werk rolden de woorden door mijn gedachten, met als gevolg dat ik al snel een heel kladblaadje vol had. Ik was tevreden. Een surprise om trots op te zijn, een pakkend gedicht en een creatieve manier van inpakken. Inmiddels staat het hele pakket al bijna 1,5 week ingepakt te wachten tot het zover is.
Afgelopen vrijdag dan ook alle cadeautjes vast gehaald en het ene gedicht na de andere schud ik uit mijn mouw. Waar ik dit jaar grote voorderingen maak, zitten sommige nog bijna letterlijk met hun handen in het haar.. Ik kan lekker achterover leunen, mijn Sinterklaas voorbereidingen zijn zo goed als af. Van mij mag het dus heel snel 2 december worden. Ik kan niet wachten om alle creaties van de rest te zien..
Zweden heeft meer te bieden dan alleen maar IKEA, Volvo en de Zweedse gehaktballetjes. In Zweden huisvesten ook tal van goede muziekproducers en bands.
En dan bedoel ik dit keer niet Ace of Base, Avicii of ABBA.. Nee, ik heb het hier over tAKiDA. tAKiDA wie? tAKiDA dus..
tAKiDA (ja, je schrijft het wel op hun manier) is een van de bekendste pop/rock bands uit Zweden. Hun oorsprong ligt in Ånge, niet ver van Sundsvall in het Zweedse Västernorrlands län. Hun geschiedenis loopt alweer terug tot eind jaren ’90.
Je kunt de stijl en populariteit vergelijken met het Nederlandse Kensington, al kennen deze Zweden ook de vibe van snoeiharde gitaarmuziek. Al enige jaren staan ze daar aan de top en ook hun laatste cd is weer platina. De band timmert al jaren succesvol aan de weg in Scandinavië en nu vinden ze het tijd om de rest van de wereld te gaan veroveren. En hoe kan je dat dan beter doen dan met een optreden in Nederland?
En dus stonden ze gisteravond bij NXT Events in Gemert (de achterburen van de Time Out), als een soort van uit de hand gelopen huiskamerconcert. Het laminaat op de vloer deed dat gevoel nog even extra versterken.
Mega druk was het er niet. Een kleine schare vaste fans (eerder groupies, want wie zwaait er op volwassen leeftijd nog met een I love you poster?), een hoop Duitsers, een verdwaalde Belg en een handjevol Nederlanders waren het publiek van de avond. De zaal was niet groot en voor minder dan een tientje (kaartje, servicekosten en een kluisje voor de jas) stonden we binnen.
We.. Want ik was zo aardig geweest om mijn moeder mee te vragen, die op haar tijd ook wel kan genieten van stevige rockmuziek. Onder het mom van “wie had er ooit gedacht dat ik vandaag de dag nog met mijn jongste dochter naar een rockconcert zou gaan?” Nou, zij niet dus. En toch gebeurde het..
Het was op donderdagochtend dat ik zag dat tAKiDA in Enschede had opgetreden. En dat ik bij hun “A perfect tour” tourschema zag dat ze ook nog naar Gemert zouden komen. Gemert. Dat is nog geen 45 minuutjes in de auto. En dus belde ik mijn moeder op met de vraag of ze op zaterdagavond iets anders te doen had dan met de kat op schoot voor de tv zitten. Nou oké, dan gaan we bij deze samen een avondje rocken. En zo geschiede.
Het “voorprogramma” bestond uit allemaal verschillende pop/rockmuziek, variërend van Bon Jovi tot Coldplay en alles wat daar tussen valt. Er stonden hangtafels met barkrukken verspreid door het zaaltje, dus onder het genot van wat goede muziek hebben we heerlijk bij kunnen kletsen.
Omstreeks 21.30 kwam de band het podium op en stonden we 1e rang met onze neus nog net niet in de gitaren. Er was immers plek genoeg voor bij het podium, dus het spreekwoord “je kreeg waar voor je geld” konden we hier heel erg letterlijk nemen. Zeker toen de zanger een aantal keer van het podium afsprong om zijn eigen dansmoves te showen tussen het publiek. Een soort van “je voelde nog net niet zijn zweetdruppels in je nek”
En er werd gerockt. De zaal ging los en iedereen stond te springen, te klappen en mee te zingen met de muziek. De zanger is een ras entertainer en vertelde soms anekdotes tussen door die je liever niet had willen horen, haha..
Ik genoot. Maar bovendien, mijn moeder genoot nog harder. Het feit dat ze zei dat ze zo’n leuke avond had maakte mij een gelukkiger mens.
Aan het eind van het concert waren we ook nog de gelukkige die een mooi souvenirtje mee naar huis konden nemen. Tijdens het concert hadden de gitaristen al wat plectrums het publiek in gegooid waarvan ik er ook eentje had gekregen. Maar toen ze klaar waren met het laatste nummer spelen zwiepte de drummer zijn afgedrumde stokken de zaal in waarvan mama er zomaar met een hand een van wist op te vangen. Die kon dus mooi mee naar huis toe.
Na het concert werd er weer dezelfde soort muziek gedraaid als daarvoor en na een tijdje kwamen de (meeste) bandleden nog een drankje doen aan de bar, gewoon tussen het publiek in. Dus jullie snappen natuurlijk wel dat ik weer even een spoedcursus Zweeds heb losgelaten daar in Gemert. Wat trouwens zeer leuke gesprekken en wat foto’s met de bandleden opleverde. Want ja, dat ik ineens in bijna vloeiend Zweeds een gesprek aan ga in een intiem zaaltje ergens in Nederland hadden ze niet verwacht. Met als dank een 2e plectrum als aandenken aan een hele leuke avond tAKiDA. Moeder en dochter die samen zijn gaan rocken.. Wie had dat ooit kunnen denken? Ik vond het geweldig!
Na een week binnen zitten en alleen maar buiten komen als je naar je werk fietst vond ik het wel eens tijd om wat meer frisse lucht op te zoeken.
Gisteren was het misschien wat beter weer met wat meer zon, maar er moest ook schoon gemaakt worden hier in huis. En vandaag had ik mama uitgenodigd om gezellig een warme chocomel te komen drinken bij mij.
Daarna besloten we om toch nog maar een blokje om te gaan, ook al was het al later in de middag. Maar het Duitse bos is niet ver van hier, dus dat was prima te doen. Zo’n 1,5km lopen naar Duitsland vanuit mijn straat. Onderweg begon het wel te miezeren, maar eenmaal in het bos merkten we er niks meer van en op de terugweg was het gewoon weer droog. Wel was het zwaar bewolkt.
Maar het was fijn om even in een flink tempo door te stappen in het bos. Groot was ons rondje niet, maar wel groot genoeg om met een voldaan gevoel weer thuis te komen. En volgens mama moeten we dit veel vaker gaan doen.. Gewoon op een doordeweekse dag, wandelschoenen aan en gaan. Ik ben voor!
Ja, vanaf nu is het zo ver.. Koning winter heeft ook Nederland weten te bereiken. Waar hij in Zweden al groten delen van het land (de noordelijke helft) in een flink pak sneeuw wist te hullen, heeft hij hier gezorgd voor de 1e echte vrieskou.
Vanmorgen officieel de winterperiode afgetrapt met een portie autoruiten krabben. Ik had natuurlijk gisteravond ook naar buiten kunnen gaan om de boel af te dekken, maar daar was ik te lui voor. En deze keer zat het zo vast nog niet.
De 1e nachtvorst is geweest, de temperatuur bleef vandaag hangen op zo’n 6 graden en dus een goed moment voor mijn nieuwe, in Zweden aangeschafte winterjas uit de kast te trekken. Laat die winter maar komen.
De tijd van warmte en gezelligheid is weer in aantocht.. ’s Avonds lekker onder mijn wollen dekentje op de bank met stapels tijdschriften, Zweedse boeken of de leukste tv programma’s. Genieten van een warme chocomel, kaarsjes aan.. Laat die kou maar komen.. Ik ben voorbereid.
brucethemooseblog.wordpress.com 