Het jaar 2018 – terugblik..

Het is zondag 30 december, de laatste dag van de allerlaatste week van het jaar.. Morgen start week 1 en vieren we al weer oudjaarsavond. Een mooi moment om eens terug te blikken op 2018, terwijl ik hier met een warme chocomel en mijn laptop op schoot onder mijn dekentje op de bank zit.
Mijn laatste avondje thuis in 2018. Morgen ga ik weer even terug naar het oude nest, daar waar mijn hele Zweden avontuur ooit is begonnen. De familie gaat een weekje op vakantie en ik blijf gezellig bij mijn vriendjes.. Een week lang samen met Charlie, Karhu en Raban.. Dus mijn goede voornemen om ook in Zweden weer te gaan sporten begint morgen al, als ik elke dag twee keer de honden mag gaan uit laten..

2018… Een jaar dat in mijn ogen snel voorbij is gegaan.. Ik herinner het me nog als de dag van gisteren dat ik eind januari met mama op vakantie ging bij Aino in Zweden, niet wetende dat die ene vakantie voor het keerpunt in mijn leven zou zorgen.. Ik had net op het werk meer uren gekregen per 1 februari, iets waar ik erg al lang op zat te hopen. Maar diezelfde vakantie maakte ik ook kennis mijn au pair familie en ik besloot het roer om te gooien, mijn baan helemaal op te zeggen en naar Zweden te vertrekken, niet wetende waar het zou eindigen.
Ik heb mijn spullen ingepakt, een hoop weg gedaan, een hoop bij mijn ouders ondergebracht en 3 maart 2018 vertrok ik met een volle auto richting Zweden, mijn nieuwe toekomst tegemoet.

Ik heb er een hele fijne tijd gehad als au pair. Ik zorgde voor de kinderen, ik maakte het avondeten, deed huishoudelijke klusjes, in de zomer leerde ik Bente zwemmen en in de weekenden had ik tijd voor mezelf om er op uit te trekken en zo meer van Zweden te ontdekken. Dat er ook aan het leven van een au pair een einde zou komen stond al vast en dus heb ik de zomer besteed aan het vinden van een nieuwe baan en andere woonruimte. Het was een zware tijd. In juli ging de familie op vakantie en zorgde ik voor alle dieren, het gastenverblijf en mezelf, terwijl ik ook constant de nieuwsberichten in de gaten hield omdat Zweden door de aanhoudende hitte gebukt ging onder de zwaarste bosbranden in de geschiedenis. Ondertussen hield ik mezelf bezig met het zoeken van banen en woonruimte, soms wel uren achter elkaar.

In augustus ben ik nog op en neer geweest naar Nederland, dit omdat mijn auto APK gekeurd moest worden en hij in Nederland geregistreerd stond. Ik was lichtelijk gestrest en voelde de druk op mijn schouders toenemen. Ik moest en woonruimte hebben en een baan zodat ik voor mezelf kon zorgen en een nieuw leven kon opbouwen in Zweden. Terug gaan was voor mij sowieso geen optie meer. Zweden is mijn thuis en ik wist dat het zwaar kon gaan worden, heel zwaar.. Je moet sterk in je schoenen staan en een flinke dosis lef en doorzettingsvermogen hebben om hier een bestaan op te bouwen..

Maar eind augustus leek er weer licht in de duisternis te komen. Er was een Stuga vrij gekomen bij Vennerbo en ik kon een baan krijgen in Stockholm. Ook was er een vacature vrij gekomen bij Steningevik in Märsta. Omdat ik nog niks van Steningevik had gehoord besloot ik twee dagen proef te gaan draaien in Stockholm. Achteraf gezien de twee ergste dagen van 2018, het personeelsbeleid daar was verre van menselijk en ik voelde me er helemaal niet op mijn plek. Maar ja, ik wilde zo graag in Zweden wonen en het zou mijn kans op een persoonsnummer vergroten, die je hier dus echt nodig hebt om in het Zweedse systeem te komen en van alle voordelen van de Zweedse staat te mogen profiteren.. Zonder zo’n nummer ben je eigenlijk gewoon niks meer dan een toerist..
Maar na twee dagen meer dan 17 uur gewerkt te hebben en meteen een werkrooster voor de rest van de week in mijn handen gedrukt te krijgen terwijl ik nog niet eens een contract had ondertekend heb ik de knoop door gehakt om er niet te gaan werken.. Hoe hard ik ook een persoonsnummer en inkomen nodig had, maar ik stapte ’s morgens al met buikpijn de pendeltåg in voor weer een nieuwe werkdag..

De dag erna was ik vrij en ik besloot om niet meer af te wachten, ik heb toen zelf Steningevik opgebeld om te zeggen dat ik bij hun wilde komen werken. Een dag later, toen ik eigenlijk in Stockholm had moeten werken zat ik bij Steningevik voor het vervolggesprek. Ik had het gevoel alsof ik in een warm bad terecht was gekomen.. Zo’n vriendelijke mensen, een manager die de tijd voor je nam, goede arbeidsvoorwaarden, ik kreeg te horen dat er gezamenlijk ontbeten en geluncht werd, er werden cursussen gegeven, elk maand was er een personeelsoverleg, er werd elk jaar een personeelsfeest georganiseerd en ik kreeg een mooi salaris waarvan ik ruim kan rond komen, terwijl ik in Nederland ook hele andere tijden gekend heb..
Donderdag 6 september 2018 werd mijn eerste officiële werkdag bij Steningevik. Ik had een vaste aanstelling gekregen voor 35 uur in de week en ik werk elke werkdag van 6.00 ’s morgens tot half 2, wat dus betekende dat ik in de weekenden vrij zou zijn.

Eind augustus ben ik weg gegaan bij de familie omdat mijn werk er als au pair op zat. Ik had ja gezegd tegen die fijne, knusse stuga die vrij was gekomen bij Vennerbo en nog geen week nadat ik verhuist was had ik ook een nieuwe baan bij Steningevik.. Ik had een mooi arbeidscontract en een huurcontract, dus op basis daar van probeerde ik bij de bank een bankrekening te openen. Dat lukte in oktober, toen ik van Skatteverket (de Zweedse belastingdienst waar ik heen ging voor een persoonsnummer aan te vragen) te horen kreeg dat ik al sinds augustus een samordningsnummer had, geregeld door arbetsförmedlingen waar ik die zomer was geweest voor een baan. Alleen was arbetsförmedlingen mij vergeten daar over in te lichten.. Maar een bankrekening had ik, dus mijn eerste salaris kon eind oktober gestort worden.

Het volgende proces was het aanvragen van een persoonsnummer, maar zoals jullie al eerder hebben kunnen lezen ging dat ook niet zonder slag of stoot. Ondanks dat ik een vaste aanstelling heb bij Steningevik en alle papieren in orde waren werd ik steeds afgewezen, grofweg omdat ze bij Skatteverket meer bewijzen wilden zien dat ik ook daadwerkelijk een baan had en aan het werk was. Maar alles ging in een stroomversnelling toen ik mijn leidinggevende had ingelicht en hij mijn contactpersoon van de belastingdienst persoonlijk opbelde om te zeggen dat ik wel degelijk een werknemer van Steningevik ben.
Ik heb zelfs bewijzen van de bank moeten opsturen zodat ze konden zien dat er een salaris gestort werd, ik heb werkroosters opgestuurd en uiteindelijk kreeg ik groen licht en was ik in november de trotse eigenaar van een geheel eigen persoonsnummer. Vanaf toen heb ik mij ook uitgeschreven uit Nederland en ben ik officieel geen inwoner meer van Nederland, wat betekend dat mijn belastingplicht daar ook is komen te vervallen. Dit moest ik sowieso doen als ik 8 maanden of langer binnen een jaar in het buitenland zou verblijven en die tijd was voor mij aangebroken.

Ook probeerde ik op de bank om mijn bankaccount over te zetten naar een volledig account met alle functies, dat kon immers als je een persoonsnummer hebt, maar daarvoor moest ik mij legitimeren met een Zweedse ID kaart omdat ze ook het kaartnummer daarvan wilde registreren op de bank.
Volgende stap in het hele proces werd dus een aanvraag indienen voor een ID kaart, maar omdat Skatteverket het daar ontzettend druk mee heeft gingen er een paar weken over heen voor dat ik er na werktijd terecht kon op afspraak.
Maar niet veel later kreeg ik ook bericht dat mijn pasje klaar lag en dus heb ik nu ook een echte Zweedse ID kaart met mijn persoonsnummer erop om mij hier binnen Zweden te kunnen legitimeren.

En omdat ik mij nu uitgeschreven had in Nederland en een hoop verzekeringen daarmee waren komen te vervallen, had ik dus nog maar 6 maanden de tijd om mijn auto te registreren in Zweden voor dat ook de autoverzekering in Nederland zou stoppen. En dus ben ik in november ook met dat proces aan de slag gegaan. Registratie bij Transportstyrelsen en controles in de werkplaats van Bilprovningen. Maar mijn auto kwam in een keer feilloos uit de controles en dus konden ze mij ook al meteen vertellen wat mijn nieuwe Zweedse kentekenplaten zouden gaan worden. Een week later kreeg ik ze met de post en mijn auto hoeft pas voor eind 2020 voor de Zweedse APK gekeurd te worden.

Ook is daarna een autoverzekering geregeld en een woonverzekering. Een woonverzekering hier omvat niet alleen je inboedelverzekering, maar ook wettelijke aansprakelijkheid, een reisverzekering en rechtsbijstand zitten er bij inbegrepen, dus een logische stap om ook die af te sluiten en niet alleen een voor de auto.

En nou is het alweer de laatste zondag van het jaar.. Ik heb kerstvakantie, morgenavond ga ik het jaar afsluiten met de hondjes en een week geleden heb ik hier een fantastische 1e kerst gevierd in de sneeuw met -11.. Ik ben hier gekomen in de sneeuw, ik heb de zomer mee gemaakt, een echte herfst met ontzettend veel paddenstoelen en mooie wandelingen, ik heb al sneeuw gehad deze winter..
En of er dingen zijn die ik achteraf anders gedaan zou hebben? Nou nee.. Alles heeft vast zo zijn reden en het heeft me gebracht tot waar ik nu zit.,
Het was altijd mijn grote droom geweest om naar Zweden te kunnen verhuizen.. Het stond hoog genoteerd op mijn bucket list en ik kreeg steeds vaker heimwee naar het land waar ik alleen nog maar voor vakanties heen kon.. Ik liep vast in mijn wereldje in Nederland, dat alsmaar kleiner begon te worden.. Ik had minder contact met familie, er bleven steeds minder echte vrienden over en hoe hard ik ook mijn best deed om er een sociaal leven te hebben, ik voelde me er niet gelukkig meer.
En hoe anders werd het toen mijn leven in februari even helemaal op zijn kop gezet werd en in een stroomversnelling kwam.. Ik kreeg de kans om mijn droom te verwezenlijken en mijn hart te volgen door een kans die mij in mijn schoot geworpen werd.. Ik woon nu bijna 10 maanden hier in Zweden en ik heb er nog geen seconde spijt van. Er is een wereld voor mij open gegaan.. Ik heb weer het gevoel dat ik leef. Ik kan met recht zeggen dat ik gelukkig ben hier. Ik heb een super knus huisje waar ik me thuis voel, ik heb een leuke baan met een fantastische werkgever, ik heb hele aardige en behulpzame buren, ik geniet er van om de natuur in te trekken met een rugzak op mijn rug, ik zit vol creatieve ideeën en ik zit beter in mijn vel dan ik in Nederland ooit gedaan heb.
Dat het hele bureaucratische proces zwaar zou worden wist ik van te voren, maar ook daar heb ik me in mijn eentje door heen weten te slaan en ik wist precies wat ik wanneer moest doen en regelen, dus ondanks de nodige vertragingen viel het me achteraf ook allemaal mee. Ik kan met recht zeggen dat ik mijn leven nu op orde heb en dat er geleefd kan worden.
En de mooiste complimenten die ik dit jaar heb mogen ontvangen waren van verschillende mensen over mijn kennis van de Zweedse taal. Want blijkbaar beheers ik het in hun ogen van zo’n dergelijk niveau dat ze soms niet geloven dat ik hier pas in maart ben komen wonen.. Engels wordt er nauwelijks nog gesproken, Nederlands is voor social media en mijn familie, mijn nieuwe voertaal is het Zweeds. En ik vind het heerlijk om hele gesprekken te kunnen voeren of bij instanties alles hebben weten te regelen in het Zweeds.. Zelfs de Nederlandstalige boeken die hier liggen heb ik nog niet gelezen, tot nu toe lees ik alleen nog maar Zweeds..

Morgen staan we al weer aan de vooravond van 2019.. En ondanks dat er in 2018 al een hele hoop van mijn dromen zijn uitgekomen heb ik er nog steeds een paar om te verwezenlijken. Mijn grootste droom is een eigen huisje in Zweden.. En daar ga ik in 2019 heel hard voor aan het sparen, zodat die droom elke maand een stapje dichterbij komt. Maar hier bij Vennerbo kan ik tot mei blijven wonen (met een eventuele verlenging van als ik nog niks ander heb), dus ik mag nu ook het internet gaan afstruinen naar een huisje waar ik straks voor lange tijd kan blijven wonen.. Dus hopelijk brengt ook 2019 veel goeds en kan ik verhuizen naar een plekje waar ik niet meer weg hoef.. Want ik hoop met heel mijn hart dat in 2019 mijn eigen meubeltjes ook naar Zweden kunnen komen.. Maar tot die tijd heb ik een fantastisch leven hier in mijn stuga.. Een leven waar ik een jaar geleden alleen nog maar van kon dromen en nu, een jaar verder, leef ik gewoon mijn eigen droom…

Wil ik al mijn lezers van mijn weblog een hele fijne jaarwisseling toewensen en alle goeds en veel liefde en gezondheid voor het nieuwe jaar..
Wil ik mijn ouders bedanken voor alle steun en vertrouwen die ik het afgelopen jaar van ze heb gekregen.. Dat ze altijd voor mij klaar hebben gestaan en altijd in mijn dromen zijn blijven geloven en dat ze mij alle ruimte hebben gegeven om deze werkelijkheid te laten worden.. Het zelfde geldt hierbij ook voor mijn zus, die nu haar zusje in Nederland moet missen maar ook trots kan zijn op hoe ik het voor elkaar heb gekregen.. En ook Richard, mijn beste vriend met wie ik hele fijne gesprekken heb kunnen voeren voor ik ging en die mijn emigratieplannen volledig heeft geaccepteerd.. Ook al zien we elkaar fysiek niet meer zo heel vaak meer, je blijft mijn maatje en ik kan alleen maar trots op jou zijn hoe jij je leven nu hebt ingedeeld.
En ook Sander wil ik bedanken voor alle fijne gesprekken op de app.. Dat we altijd alles bij elkaar kwijt kunnen, maar ook onwijs kunnen lachen samen.. En sowieso iedereen die achter mijn plannen stond om naar Zweden te emigreren..
Maar de gene die ik absoluut wil bedanken zijn Joep en Sabrina.. Dat ik hun en de rest van het gezin heb mogen leren kennen en dat ze mij de mogelijkheid hebben gegeven om het roer om te gooien door er als au pair te mogen werken.. Dat ze mij hebben toegelaten in hun leven voor 5 maanden.. Dat ze mij hebben geholpen voor een eerste opstap voor een leven in Zweden.. En dat ik morgen nog lekker even een weekje mag komen knuffelen met die vriendjes van mij..

2018, je was een topjaar.. 2019, je kan alleen nog maar beter worden!