Skoklosters naturreservat

Weer een zonovergoten dag vandaag. Het is nu middag en eigenlijk wilde ik buiten gaan zitten om daar mijn blog te schrijven, maar ondanks de zon is de temperatuur niet echt aangenaam om stil te zitten. En gisteravond was ik gewoon te moe om iets te schrijven en voelde ik me ook niet echt lekker. Ik was gisteren namelijk wezen wandelen, het was Långfredag en dat betekende een vrije dag. En net aan het einde van de route (ik heb een deel van de Upplandsleden gelopen), op het allerlaatste stukje bospad gleed ik onderuit over een verraderlijk stukje ijs. Bijna de hele route lag vol ijs en de hele middag ging het goed (ik liep er voornamelijk omheen door de sneeuw tussen de bomen door) en net op het laatst stapte ik mis. Ik deed nog een poging om me vast te grijpen aan een boomtak, maar vallen ging sneller dan mijn reflex om een boom vast te pakken. En dus viel ik op mijn heup, ellenboog en hand.
Mijn heup ging vrijwel snel weer over, mijn hand eigenlijk al meteen en mijn bovenarm bleef nog wat gevoelig, ook omdat daar een beste blauwe plek zit. Het meeste last had ik van mijn nek toen ik thuis kwam, mijn hoofd heeft natuurlijk een rare beweging gemaakt om de grond niet te raken, maar de val werd het meeste opgevangen door mijn rugzak die ik op dat moment op mijn rug droeg. Alleen vannacht werd ik dus elke keer wakker als ik wilde omdraaien in bed, ik voelde natuurlijk bij elke beweging de spierpijn in mijn nek.. Maar de goeie warme douche van gisteravond en het insmeren met crème tegen spierpijn, kneuzingen en blauwe plekken heeft de schade enigszins beperkt gehouden. De middag is nu ook al een heel eind om en ik kan mijn nek weer redelijk alle kanten op draaien zonder dat het al te veel pijn doet. Ik heb zelfs gewoon Just Dance op de WI gedaan, maar daarover later meer.
Maar gisteren ging ik dus wandelen. Ik besloot bij Skokloster te gaan wandelen, een natuurreservat en een slot/klooster op een soort van schiereiland hier een eindje verderop als ik de grote weg rijd richting Enköping. Het was goed weer en het parkeerterrein bij het klooster stond vol met auto’s. Je had er mooi uitzicht over het water (naja, ijs dus) en het was tevens ook de start van een Upplandsleden etappe. Die ging dus over smalle, kronkelende bospaadjes die hier en daar een stuk (soms steil) omhoog liepen en bezaaid waren vol sneeuw en ijs. Er waren ook wel open stukken en op een helling bezaaid vol met grote rotsen heb ik een fika gehouden met weids uitzicht over het meer en het slot. Eigenlijk had ik de hele etappe willen uitlopen, maar daarvoor was ik te laat gestart en ik durfde het qua tijd niet meer te gokken om verder zuid afwaarts te lopen. Ik heb toen een stuk afgesneden via de bebouwde kom van Slottsskogen om vervolgens aan de andere kant de Upplandsleden weer op te pakken. Dit was een dichter begroeid bos en er lag hier dan ook nog de meeste sneeuw. Hele stukken waren nog goed wit hier en soms zakte je nog best ver weg in de sneeuw. Ook kwam ik verschillende dierensporen tegen. Waarschijnlijk de pootafdrukken van een ree, eland of wild zwijn, uitwerpselen van een ree en ik vermoed een pootafdruk van een wolf, daar leek hij althans het meeste op in het spoorzoekboekje van Joep. Ook wel op een miniformaat berenpoot, maar dat is uitgesloten. En aan een boomstam hingen haren die mogelijk afkomstig zijn van een eland die er weer lekker tegen aan had staan schuren.
Het was een mooie route, tot dat ik aan het einde van dat stukje bos dus onderuit ging. Het kan nu namelijk op sommige plekken verraderlijk glad zijn, zeker nu de sneeuw overdag smelt en het ’s nachts nog flink staat te vriezen. Maar het wordt tot nu toe steeds mooier weer, dus we hopen maar dat het ijs ook snel weg is, dan kan ik over een paar weken ook weer met de mtb het bos in..