Bikeride

Soms dan vind ik het leuk om mezelf fysiek uit te dagen. Maar misschien was vandaag daar toch niet zo’n beste dag voor. Het werd namelijk tropisch hier in Zweden. Maar goed, ik wilde weer een keer gaan mountainbiken en als ik ga, dan ga ik niet voor zo’n luttele 10 kilometer de fiets op. Ben je amper op de fiets gestapt, kun je alweer aan je terugweg beginnen. Dus dat loont de moeite niet.
Nee, als ik ga dan worden er routes uitgestippeld. Dan komt de kaart op tafel te liggen en ga ik plannen. Dan kijk ik welke wegen er op elkaar aan sluiten om zo het perfecte rondje te krijgen, ook al kan er onderweg van af geweken worden zoals vandaag dus ook is gebeurd.
Fietsen in zweden is namelijk niet zoals fietsen in Nederland. Je kan hier zomaar kilometers ver weg trappen zonder ook maar een fatsoenlijk dorpje van betekenis tegen te komen. Je kan hier de bossen in en er uren later pas weer uit komen zonder ook maar iemand tegen te zijn gekomen.
Maar voor vandaag had ik het perfecte rondje. Deels uitgestippeld samen met Joep die mijn vraag voor leuke plekken beantwoorde door mee te kijken op de kaart.
Goed voorbereid ging ik op pad. Normaal als ik in Nederland ging mountainbiken stopte ik alles gewoon in de zakjes op de rug van mijn shirtje. Maar hier in Zweden gaat dat dus niet en dus had ik een klein rugzakje op mijn rug. Mijn uitrusting bestond uit het volgende: een legitimatiebewijs (je weet immers nooit wat er kan gebeuren), wat los geld, een wilderness first aid kitt (dat kleine blikje had ik eind april in Stockholm gekocht), zonnebrandcrème, een dubbele belegde boterham, twee bananen, een energiereep, een liga, een bidon vol ranja met extra suiker en mijn drinkfles met koud water.
De route begon hier achter bij Lövstaholm, aan de grens met Uppsala län en Knivsta kommun. Vervolgens reed ik een deel over de 255, maar halverwege kon ik een deel på landet fietsen tussen wat boerderijen door om vervolgens aan het einde daar van weer een klein stukje op de 255 terecht te komen. Maar niet voor lang want bij de kerk van Vassunda ben ik afgedraaitd richting de 263 om daar vervolgens af te draaien in westelijke richting. Dat was een enorm lange weg met heuvels en dalen, bossen, akkers, zon, schaduw en zo nu en dan wat huizen.
Aan het begin van de weg waren er ook bermen vol met lupines en andere gele bloemen. Na een enorm eind gefietst te hebben kwam ik bij Pilsbo uit, een natuurgebied waar ik eerder in de winter al een keer gewandeld heb. Daar heb ik een bospad gefietst dat eruit zag als een gruisweg en tussen de bomen door zag ik ook een grote ree weg springen, niet ver bij mijn fiets vandaag toen ik even stil stond voor een drinkpauze. Ook ben ik naar Torsborg gefietst. Leuk plekje met een hoop alpaca’s in de wei, alleen werd ik aan het einde van de weg letterlijk op een dood spoor gezet: de weg voor iedereen hield op en je mocht alleen nog maar verder als je er ook daadwerkelijk iets te zoeken had, zoals je eigen huis. Omkeren dan maar.
Ik fietste weer een stukje richting Pilsbo, maar in plaats van af te draaien (waar ik vandaan kwam) ging ik nu een rechtdoor richting de 263. Deze besloot ik af te fietsen richting Österby om daar vervolgens af te buigen richting Bärmö en Erikssund. De weg kende de nodige klimmetjes en zeker ook geen schaduw, dus dat was wel even afzien. Het plan was om naar Granby en Holmen te fietsen, ik was zelfs nog maar 1km van Granby verwijderd, maar besloot om toch maar door te fietsen en af te buigen richting Billby, dat op de weg terug naar Sigtuna ligt. De oorzaak was puur de warmte, de zon die op mijn hoofd begon te branden waardoor ik geen verdere inspanning meer nodig vond. Achteraf ook maar goed ook. In Sigtuna kwam ik bij het strandje uit waar het enorm druk was en waar ik mezelf trakteerde op twee bolletjes roomijs. Maar naar mate mijn ijsje opraakte, des te dreigender werd de lucht die in de verte boven het meer kwam aanzetten. De lucht keek heel heiig, het begon ook al harder te waaien en ik had net van te voren gehoord dat in de omgeving van Västerås al het nodige naar beneden was gekomen. Die bui kwam nu onze kant op drijven. Aangezien ik nog minstens een half uur op de fiets zou zitten voor ik überhaupt weer thuis was besloot ik om maar te zorgen dat ik op tijd thuis zou zijn. En dat was ik na minstens 50km gefietst te hebben. Ik kwam net onder de douche vandaan toen wij hier in korte tijd even een beste tropische bui kregen. Onweer bleef nagenoeg bij wat gerommel, maar de regen kwam in korte tijd even goed naar beneden en snoepte ook meteen een hoop van de temperatuur af. Wat was het heerlijk aangenaam afgekoeld.
Gelukkig wordt het de komende dagen niet meer zo heet, dus nu heeft de natuur alle kans om zich weer even te herstellen van die warme, droge maand die we gehad hebben. En dan slapen we vannacht vast ook weer beter. Maar naar zo’n inspannende dag als vandaag gaat dat sowieso wel lukken.